Het zit er weer op, en …

Mijn tijd in Thailand was fantastisch!
Het is jammer dat ik niet wat langer kan blijven, maar ook wel weer leuk om naar huis te gaan. De afgelopen 2 maanden heb ik me helemaal thuis gevoel in Thailand en heel wat meegemaakt, maar het is tijd om weer verder te leven in Nederland...

Vandaag heb ik aan het soort kabelbaan door de jungle gezweefd! The Gibbon Flight!
Wat een ervaring was dat! Je vliegt met een enorme vaart aan een touw tussen de bomen door... Wow!
Al vliegend heb ik een beetje nagedacht over mijn tijd hier...
Wat het meest bijzondere was, wat ik geleerd heb, en waarschijnlijk was het gewone leven in het bergdorpje het meest leuke om mee te maken.
Te zien hoe mensen leven en tegen het leven aankijken. Het maakt dat je op een andere manier tegen je eigen cultuur en leven aan gaat kijken.
De cultuur is zo anders en ik heb me afgevraagd of ik wel in zo’n andere cultuur zou kunnen passen... Uiteindelijk ben ik tot de conclusie gekomen dat die vraag misschien niet eens zo reëel is. Een betere vraag is of ik wel echt bereid ben om me aan te passen en mijn leven te geven... Zelfs als het me alles kost...

Afgelopen week zijn we druk bezig geweest met de opnames van de dvd. We hadden uiteindelijk maar 1 week om alles te filmen. We zijn dan ook elke dag met de camera op pad geweest en dat was een hele belevenis. Het leuke is dat er veel mensen uit het dorp hebben meegeholpen.
Het verhaal gaat over de puppet Sa Aat (wat betekend gegrilde darm, Aziatische humor:-) die op een dag een nogal vreemd figuur tegen komt, namelijk een clown...
Vanaf dat moment veranderd zijn leven en gaat er heel wat gebeuren. Samen maken ze van alles mee en gaat de clown heel wat leren van hem.
In het eerste verhaal wordt duidelijk waarom schoon water zo belangrijk is.
De clown heeft namelijk al dagen een runny tummy (diaree) en snapt maar niet waarom...
Maar als clown was ik namelijk water gaan halen bij de bron (en natuurlijk bijna uitgegleden en in de bron gevallen) en had ik water gedronken zonder dat te filteren. Niet zo handig dus, want het water is vaak vervuild...
In het tweede verhaal belandt Sa Aat in een TV show: Most Intelligent Person of The Year. Hierin komen allerlei vragen over gezondheid en hygiëne aan de orde en zo leren we de kinderen hoe je met bepaalde dingen om kunt gaan. Bijvoorbeeld: Wat doe je als je een brandwond hebt, of wat gebeurd er als je rauw vlees eet, of waarom is het belangrijk om groente en fruit te eten, of waarom is het belangrijk je slaapmatje uit te kloppen etc..
We zijn geëindigd met het verhaal van Noach en wat dat ook vandaag de dag nog voor ons betekend dat God de regenboog als teken heeft gegeven. De mensen hier zijn namelijk heel bang voor de regenboog. Ze denken dat er mensen aan het begin van de regenboog dood gaan...
Het verhaal van Noach hebben we in de poppenkast uitgespeeld met verschillende achtergronden, maar de andere verhalen hebben we buiten en bij mensen thuis opgenomen. Bijna altijd kwamen er mensen uit het dorp kijken of hielpen ze mee met de opnames.
Bij elk verhaal heb ik als clown dingen laten zien (vooral die mis gaan natuurlijk) en dat was een erg leuke en leerzame ervaring.
Al met al hebben we uren met film materiaal wat waarschijnlijk honderden uren kost om goed in elkaar te plakken... Dus, als je je geroepen voelt... Daarnaast hebben ze hier trouwens nog veel meer ideeën voor allerlei andere projecten.
Maargoed, het wordt een te lang verhaal...
Het is bijzonder om te zien hoe God heeft voorzien. Precies de periode dat ik hier was, was Rianne er, die mee heeft geholpen met het schrijven van de programma’s en de opnames van de dvd. Daarnaast kon ik ook leuk met haar wat dingen van het land zien.

Maar wat misschien wel het meeste indruk heeft gemaakt waren mijn laatste 10 minuten in het dorp. Eigenlijk kon ik geen woord met de mensen spreken, maar ik heb gezien dat dit eigenlijk helemaal niets zegt.
Er was 1 familie waar ik speciaal het verlangen voor had om voor te bidden. In mijn ogen waren ze een getuigenis voor het hele dorp en dat wilde ik haar graag vertellen. Ik had de zin nog niet eens afgemaakt of zij stond al helemaal met de tranen in haar ogen. Nou, je begrijpt wel, ik kon het ook niet droog houden... En dan te bedenken dat dit in deze cultuur helemaal niet kan. Dat je dit soort emoties laat zien in het openbaar, dat doe je gewoon niet... Ook zij had wat mooie dingen te zeggen, maar voor mij was het zo’n speciaal moment.
Eigenlijk heb je niet veel te zeggen, maar tegelijkertijd zegt zoiets zoveel. Ik kan het niet goed beschrijven, maar het getuigde voor mij van het kennen van dezelfde God!


Bedankt voor jullie meeleven en gebeden! Ze zijn zeker beantwoord!
Ik voel me gezegend en verrijkt in vele opzichten!
Het maakt me blij:-)
Oeps, best een lang bericht...