Hand to Hand and more...

Wat kan er veel gebeuren in een korte tijd en wat zijn de verschillen soms groot…
Sinds de laatste keer dat ik heb geschreven heb ik van alles gezien, gehoord en meegemaakt en uiteraard allerlei mooie mensen ontmoet.
De afgelopen 2 weken heb ik bij de Hand to Hand Foundation in Pattaya meegeholpen. Een organisatie die 5 verschillende ministries heeft. Een pre-school, een dagelijkse school voor kinderen ‘at risk’. Voornamelijk kinderen uit de sloppenwijken die o.a. Engelse en Thaise les krijgen en daarbij natuurlijk genieten van allerlei leuke activiteiten. Als deze kinderen niet naar de pre-school kwamen dan zouden ze gewoon in de sloppenwijken rondlopen waar niemand op ze zou letten. Vaak zijn het kinderen uit gebroken gezinnen met alcohol en/of drugs verslavingen, misbruik etc... Je merkt dat de kinderen genieten van alle aandacht die ze krijgen. Dagelijks zijn er zo’n 40 kids. Daarnaast gaan we zelf ook naar de sloppenwijken toe om eten en andere benodigdheden te brengen zoals kleding, pampers etc.. Ook gaan we een aantal keer per week naar de gevangenis om de gevangenen eten te geven omdat ze daar weinig te eten krijgen. Zeer triest om te zien (en ruiken) hoe de mensen met soms wel meer dan 10 mannen in een heel klein en heet stinkend hok, op een harde vloer bij elkaar zitten achter de tralies. Ook zitten er buitenlanders. Zij komen (illegaal) naar Thailand om te werken. Na een maand gewerkt te hebben geeft de baas ze aan, omdat ze illegaal zijn. Ze hebben dan niets ontvangen voor hun harde werk in de knetterhete zon en ze belanden met het hele gezin in de gevangenis. Vandaag was er ook een heel jong kindje en dat komt zeer regelmatig voor.. wat een vreselijk onrecht!
Verder bezoekt Hand to Hand een ziekenhuis om zieke mensen te ontmoeten en wordt er jeugdwerk gedaan.. www.handtohandpattaya.com

Vorige week zaterdag heb ik een dagje opgetrokken met mensen van het Tamar Center. Het Tamar Center werkt met de vrouwen die in de vele bars in de prostitutie werken. Pattaya heeft 70.000 inwoners en 20.000 daarvan werken in de prostitutie. Zowel vrouwen als mannen. Lady boys zijn mannen die zich als vrouw kleden en gedragen en dat lijkt hier iets waar mensen volledig aan gewend zijn geraakt. Ik ben er nog niet aan gewend en de triestheid is duidelijk in de ogen te lezen.
We hebben meegeholpen met het geven van engelse les aan de prostituees en daarnaast hebben we ook de andere ‘werksoorten’ gezien. De medewerkers van het Tamar Center gaan een aantal keer per week naar de bars om de vrouwen op te zoeken en o.a. engelse les aan te bieden, er is een bakkerij, een hair salon, een trainings programma en er worden kaarten gemaakt, die o.a. ook in Nederland worden verkocht.
Pattaya heeft zo’n 2 miljoen toeristen per jaar. Vele daarvan zijn mannen uit westerse landen die voor hun ‘genot’ komen. De hele dag door zijn vrouwen (en kinderen) in de bars aan het werk. Het is overweldigend en de verhalen zijn vaak zeer triest. Gelukkig geeft het Tamar Center een boodschap van hoop. Deze week ben ik zelf ook meegeweest met een outreach, uiteraard een bijzondere ervaring. Tamar was dit jaar ook op tv bij Bestemming Onbekend. Het geeft een beetje een indruk.
www.projlife.com

Al die ontmoetingen en de verhalen zetten me aan het denken. De getallen zijn niet te vatten en het gaat niet om de cijfers. Ik heb een aantal cijfers en getallen genoemd op m’n blog om een beeld bij de verhalen te krijgen.
De nood is groot en het onrecht is niet te bevatten… ik vraag me elke keer weer af, waar zijn de mensen die hun leven helemaal geven voor de mensen die zoveel onrecht in hun leven kennen. Ben ik echt bereid om m’n leven te geven of geniet ik ervan om ‘tijdelijk’ mee te helpen en om daarna weer veilig naar Nederland te gaan waar de meeste dingen zo vanzelfsprekend zijn..
Vorige week heb ik ook een vrouw leren kennen die bij de maffia hoorde. Daardoor kwam ze in de gevangenis terecht en moest ze 15 jaar zitten. Ze kwam tot geloof en na 7 maanden stond ze weer buiten. Een wonderlijk en te lang verhaal om op te schrijven, maar 1 ding is duidelijk zichtbaar. Ze geeft haar leven om anderen te dienen… Het heeft me geraakt, en ze is niet de enige persoon hier in Thailand die zichtbaar (en op de vele onzichtbare momenten) bereid zijn om hun leven te geven. Ik ben dankbaar voor hun voorbeelden en ik hoop dat deze dienende houding ook steeds meer zichtbaar zal worden in m’n eigen leven.

Deze week nog een paar dagen bij Hand to Hand en tegelijkertijd is er Pattaya Praise. Er zijn teams vanuit de hele wereld hier naartoe gekomen om op verschillende plekken God te aanbidden in de stad. Uiteraard is er ook een groot team uit Nederland. ☺ Verschillende bands spelen op allerlei plekken aanbiddingsmuziek en het is een groot feest. Echt bijzonder op precies tijdens deze periode hier te zijn.
Deze hele Thaise trip zit vol surprises…